ಭಾರತ, ಮೇ 11 -- ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ನಾವು ಕಣ್ಣು ಮುಚ್ಚಿ ಕೂತಿರುತ್ತೇವೆ ಅಥವಾ ಮಲಗಿರುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ನಾವು ಕಾಲ ಪ್ರವಾಹದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆ ಸರಿದು ಹೋಗಿರುತ್ತೇವೆ. ಒಬ್ಬ ಕ್ಲೈಂಟ್ ನನ್ನ ಬಳಿ ಹೇಳಿದ್ರು, 'ಮೇಡಂ, ನಾನು ಶೂನ್ಯದಲ್ಲಿದ್ದಂತೆ ಭಾಸವಾಗುತ್ತೆ. ಝೋನ್ ಔಟ್ ಆಗಿರುತ್ತೇನೆ. ಆಫೀಸಿನ ಮೀಟಿಂಗ್‌ನಲ್ಲಿ ಭೌತಿಕವಾಗಿ ಹಾಜರಿರುತ್ತೇನೆ. ಆದರೆ ಮನಸು ಅಲ್ಲಿ ಇರುವುದೇ ಇಲ್ಲ'

ಮುಂದೆ ಥೆರಪಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಾ ಅರ್ಥ ಆಗಿದ್ದು ಆತ ಶೂನ್ಯದಲ್ಲಿರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ತನ್ನ ಗತದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿಹೋಗುತ್ತಿದ್ದರು. ಯಾವುದೋ ಹಳೆಯ ನೋವು, ಒಂದು ತಪ್ಪಿ ಹೋದ ಅವಕಾಶ, ಯಾರೋ ಆಡಿದ ಒಂದು ಮಾತು.. ಹೀಗೆ ಅವರ ಸಂಪೂರ್ಣ ಮನಸ್ಸು ಈ ವಿಚಾರಗಳ ಸುತ್ತಲೂ ಸುತ್ತುತ್ತಿತ್ತು.

ಇದನ್ನು ಗತದ ಬಲೆ ಎಂದು ಕರೆಯೋಣ. ಆದರೆ ಇದು ಎಂತಹದೋ ಸಿಹಿ ನೆನಪುಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಲ್ಲ. ಇದು ನಮ್ಮನ್ನು ಬಿಗಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದಿರುವ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರ ಬರಲಾಗದ ಕಹಿ ನೆನಪುಗಳ ಚಕ್ರವ್ಯೂಹ‌. ಇದೇ ನಮ್ಮನ್ನು ಕಾರ್ಟಿಸೋಲ್ ಎಂಬ ಮೆದುಳಿನ ಹಾರ್ಮೋನಿನ ನಿಲ್ಲದ ಓಟಕ್ಕೆ ಕರೆದೊಯ್ಯುವ ಬಲ...